Συλλαλητήριο ΟΛΜΕ -ΠΝΟ-Σωματείων ΜΕΤΡΟ ενάντια στην επιστράτευση

Α΄ Β΄ Γ΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΥΣΔΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/5

Δυναμική παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν σήμερα 29/5 στο ΠΥΣΔΕ Γ΄ Αθήνας τα ΔΣ των τριών ΕΛΜΕ της Δυτικής Αθήνας και δεκάδες καθηγητές της περιοχής μας, απαιτώντας τη μη εφαρμογή της εγκυκλίου του Υπ. [κατ’ όνομα] Παιδείας για τον καθορισμό κενών – πλεονασμάτων, σύμφωνα με την οποία [εγκύκλιο] 814 [- 70 για ΣΕΠ και πρότζεκτ δηλαδή 744] κρίνονται υπεράριθμοι, σε σύνολο 3.900 υπηρετούντων μονίμων εκπαιδευτικών!

Τα ΔΣ των τριών ΕΛΜΕ και το πλήθος των συναδέλφων απαίτησαν από τα διορισμένα μέλη του ΠΥΣΔΕ [Γ. Ζαφειρακίδη – πρόεδρο, Α. Νικολόπουλο - αντιπρόεδρο, Ρ. Χρυσομάλλη - μέλος] να υπολογίσουν τα κενά και πλεονάσματα στη βάση της ακολουθούμενης διαδικασίας μέχρι και την περσινή χρονιά, να αρνηθούν να εφαρμόσουν τη νέα εγκύκλιο ή και να παραιτηθούν, στο βαθμό που η εφαρμογή αυτής της πολιτικής στην ουσία προδιαγράφει την κατάργηση δεκάδων χιλιάδων οργανικών θέσεων σε όλη την Ελλάδα και προετοιμάζει τη δεξαμενή για πολλές χιλιάδες απολύσεις μονίμων εκπαιδευτικών από το 2013-2015.

Θεωρούμε αυτονόητο ότι οι αιρετοί εκπρόσωποι του κλάδου [Ν. Κορδής, Π. Καταγής] θα ακολουθήσουν την απόφαση της ΟΛΜΕ και θα καταθέσουν τη δήλωση της Ομοσπονδίας, αρνούμενοι να συναινέσουν, να συνυπογράψουν και να νομιμοποιήσουν τους πίνακες των εν δυνάμει απολύσεων και την όλη διαδικασία.

Απαίτησαν, επίσης, να μη γίνει καμιά κατάργηση-συγχώνευση σχολείου, καμιά κατάργηση τμήματος [από τα 1408 της φετινής χρονιάς], ο υπολογισμός των τμημάτων να γίνει με 25 μαθητές κατ’ ανώτατο όριο, 20 στις κατευθύνσεις και τα ΕΠΑΛ και έναν καθηγητή ανά 10 μαθητές σε όλα τα εργαστήρια.

Τόνισαν ότι ο υπολογισμός με βάση τα μνημονιακά δεδομένα που προωθεί το Υπουργείο, κατασκευάζει υπεράριθμους, διαλύοντας τα δημόσια σχολεία και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Υπογράμμισαν ιδιαίτερα τις συλλογικές και ατομικές ευθύνες των μελών του ΠΥΣΔΕ, καλώντας και τα διορισμένα μέλη του να μην συνυπογράψουν το σφαγιασμό και την απόλυση χιλιάδων συναδέλφων.

Στη συζήτηση αναδείχθηκε πλήθος ζητημάτων, όπως:

• Ο καθορισμός των κενών-πλεονασμάτων με βάση το ισχύον ωράριο και όχι αυτό που προβλέπει ο πρόσφατος νόμος, του οποίου το Συνδικαλιστικό μας κίνημα ζητά την κατάργηση
• Να υπολογιστούν τα κενά-πλεονάσματα κατά σχολείο-ομάδα σχολείων όπως πάντα και όχι με το σφαγιαστικό και αυθαίρετο μέτρο της εγκυκλίου [σύνολο ανά ΠΥΣΔΕ δια του 20!]
• Τα εμφανιζόμενα κενά-πλεονάσματα είναι πλασματικά ακόμη και με τον παλιό τρόπο υπολογισμού τους, καθώς, όπως έχει αποδείξει η εκπαιδευτική πραγματικότητα, κάθε Σεπτέμβρη όχι μόνο τοποθετούνται στα σχολεία όσοι είναι στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ, αλλά εμφανίζονται και νέα κενά, τα οποία συχνά ακολουθούν τα σχολεία μέχρι τη λήξη του σχολικού έτους
• Πρέπει τα μέλη του ΠΥΣΔΕ να λάβουν σοβαρά υπ’ όψη τους ότι οι αναγκαστικές μεταθέσεις δεν αφορούν σε οικοσκευές αλλά σε ανθρώπους, πολύ περισσότερο οι απολύσεις, με ό,τι κοινωνικά αυτό συνεπάγεται.

Τα ΔΣ των ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας, αναγνωρίζοντας τη βαθειά αγωνία και τη δίκαιη οργή των συναδέλφων μας, δήλωσαν την αποφασιστικότητά μας να αντισταθούμε όλοι μαζί στη λαίλαπα που κατεδαφίζει δικαιώματα χρόνων, κατακτημένα με μακροχρόνιους αγώνες και θυσίες, και διατράνωσαν την πρόθεσή τους να επιστρέψουν στο ΠΥΣΔΕ, με ακόμη μεγαλύτερο πλήθος και πάθος!

Τέλος, δήλωσαν πώς όποια μέλη του ΠΥΣΔΕ αποδεχθούν την εν λόγω εγκύκλιο «προγραφών» συναδέλφων «θέτουν εαυτόν εκτός σωματείου», «εκτός εκπαίδευσης» και αποτελούν όνειδος για τον κλάδο και την ιστορία του.

για τα ΔΣ των Α΄ Β΄  Γ΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ οι πρόεδροι

ΖΟΥΤΣΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΚΟΡΔΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΠΕΤΤΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΑΙΓΑΛΕΩ 29/5/2013, ώρα 16.30

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ - ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΤΩΝ ΤΟΥ 32ου ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

Την 22/5/2013 και ώρα περίπου 14.40, οι υπεύθυνοι του 32ου βαθμολογικού κέντρου της Ηλιούπολης μας ανακοίνωσαν οδηγία του Κ.Ε.Ε. σχετική με τη βαθμολόγηση του Γ2 θέματος στα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας.
Το εν λόγω θέμα βαθμολογείται με 8 μόρια και αναφέρεται στη συμπλήρωση ενός στατιστικού πίνακα. Η οδηγία – εντολή της Κ.Ε.Ε. (της οποίας φωτοτυπία επισυνάπτουμε) απαιτεί να δοθούν τα 6 από τα 8 μόρια στην συμπλήρωση του πίνακα και μόλις 2 μόρια στην αιτιολόγηση της συμπλήρωσης. Κατ’ αυτό τον τρόπο ανατρέπει την προηγούμενη γραμμή βαθμολόγησης (τόσο στα βαθμολογικά κέντρα, όσο και στα κέντρα εξέτασης των φυσικώς αδυνάτων), που ήταν ακριβώς το ανάποδο: 0 ως 2 μόρια στη συμπλήρωση του πίνακα και 6 ως 8 μόρια στην αιτιολόγηση.
Το πρώτο τεράστιο θέμα που προκύπτει, είναι φανερό σε όλους:
Η ανισοτιμία στη βαθμολόγηση των παιδιών που βαθμολογήθηκαν πριν την οδηγία - εντολή και των παιδιών που βαθμολογήθηκαν μετά, με βάση αυτήν.
Η αδικία και η ανισοτιμία όμως επεκτείνονται και ανάμεσα στα παιδιά που βαθμολογούνται με βάση αυτή την οδηγία – εντολή και θίγουν κατά βάση τους πολύ καλούς και άριστους μαθητές. Οι μαθητές αυτοί έχασαν τουλάχιστον 20 – 25 λεπτά για να καταρτίσουν και να λύσουν τις απαιτούμενες εξισώσεις, για να πάρουν τελικά σχεδόν τα ίδια μόρια με αυτούς που απλά αντέγραψαν τα αποτελέσματα (τα οποία καν δεν έκαναν τον κόπο να αναζητήσουν, αφού δίνονται έτοιμα στο επόμενο θέμα, το Γ3). Ο χρόνος αυτός, στέρησε σε κάποιους τη δυνατότητα να απαντήσουν επαρκώς σε επόμενα θέματα, και αυτό είναι εμφανές σε αρκετά πολύ καλά γραπτά, που με λίγο χρόνο ακόμα θα ήταν άριστα.
Γενικά, οι καλά καταρτισμένοι μαθητές ξέρουν ότι η απλή παράθεση αποτελεσμάτων χωρίς αιτιολόγηση δεν βαθμολογείται, οπότε δεν προχωρούν σε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, οι μαθητές που είναι πιο μακριά από τη φύση του μαθήματος, συχνά καταφεύγουν σε αυτή τη μέθοδο, για να φανεί ότι κάτι κάνουν. Έτσι, σε όλα σχεδόν τα γραπτά που έχουμε διορθώσει μέχρι στιγμής, οι πιο αδύνατοι μαθητές έχουν συμπληρώσει (χωρίς αιτιολόγηση) τον πίνακα και παίρνουν 6 μόρια. Αντίθετα, οι πιο καταρτισμένοι, που δεν μπόρεσαν να αιτιολογήσουν τις λύσεις, δεν τον έχουν συμπληρώσει, με αποτέλεσμα να χάνουν τα μόρια αυτά. Η οδηγία – εντολή λοιπόν της Κ.Ε.Ε. πριμοδοτεί την άγνοια.
Ενδεχόμενα η Κ.Ε.Ε. επικαλεστεί «ασάφεια» στην εκφώνηση του Γ2, που ζητά μεν σωστή συμπλήρωση του πίνακα, αλλά δεν ζητά ρητά την αιτιολόγηση.
Κατ’ αρχάς και οι ενδεχόμενες ασάφειες είναι δική της ευθύνη. Δεν δικαιολογείται ο εντοπισμός τους με τέτοια καθυστέρηση, χωρίς την ομολογία της ανεπάρκειας.
Κανείς όμως υπεύθυνος φορέας ή ιδιώτης (τουλάχιστον φανερά, δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν κρυφοί «συμβουλάτορες») δεν κατηγόρησε την επιτροπή για κάτι τέτοιο. Γιατί είναι κοινός τόπος σε όσους έχουν στοιχειώδη επαφή με τα Μαθηματικά, ότι η αιτιολόγηση των αποτελεσμάτων είναι εκ των ων ουκ άνευ και οι υποψήφιοι, που δεν αγνοούν τη φύση του μαθήματος, ήταν υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε αυτήν.
Μαζί λοιπόν με το θέμα της αδικίας και της ανισοτιμίας, εγείρεται και ένα δεύτερο, πολύ σοβαρό ζήτημα: Η παραβίαση οποιασδήποτε δεοντολογίας ακολουθείται πάγια στη μάθηση και στην αξιολόγηση των μαθηματικών, σύμφωνα με τη φύση αυτής της επιστήμης και τους σκοπούς της διδασκαλίας της. Εξηγούμαστε:
Από τα πιο συνηθισμένα που ακούμε από τους νεαρούς, πρωτόλειους μαθητές μας, όταν τους ζητάμε να εξηγήσουν τις απαντήσεις τους είναι: «Μα γιατί δάσκαλε; Είναι φανερό.» Χρειάζεται μεγάλος κόπος, φαντασία και προσπάθεια για να τους μυήσουμε στα μυστικά και στη μαγεία της επαγωγικής σκέψης, του λογικού συμπερασμού. Αυτή είναι η φύση της επιστήμης μας και ο σκοπός (και ταυτόχρονα: ο καρπός) της δουλειάς μας. Η «έμπνευση» - εντολή της Κ.Ε.Ε. ακυρώνει όλη αυτή τη στόχευση και ανοίγει «νέα πεδία» στη μαθηματική Επιστήμη και Διδακτική, που αλλάζουν τη φύση τους, δυναμιτίζοντας τα θεμέλιά τους και, τελικά, καταργώντας τις!
Ταυτόχρονα, δυναμιτίζει τη φύση της αξιολογικής διαδικασίας στα Μαθηματικά, και στις ίδιες τις (περί πολλού στα λόγια) Πανελλαδικές εξετάσεις.
Υπάρχουν αρκετοί μαθητές, που απάντησαν με την ίδια «μέθοδο» που αμείβει η Κ.Ε.Ε. και σε άλλα θέματα: Στα θέματα Β1, Γ1, Γ3, Δ1 κάποιοι με αυθαίρετους συλλογισμούς, είτε χωρίς κανένα συλλογισμό, αναγράφουν απλά τα (εκ των προτέρων ζητούμενα) νούμερα. Τι θα συμβεί αν και αυτοί ζητήσουν αντίστοιχη βαθμολογική συμπεριφορά;
Τι θα συμβεί κατ’ επέκταση αν όποτε ζητούμε από τους μαθητές μας μια απόδειξη από εδώ και στο εξής, μας κολλάν στα μούτρα την απάντηση: «το αποτέλεσμα μετράει, όχι το πώς φτάνεις σ’ αυτό;»
Μήπως αυτή την κυνική, «βάρβαρη» αντιμετώπιση των πραγμάτων (τόσο συγγενική με τα τεκταινόμενα στη χώρα μας) θέλει να αναδείξει η Κ.Ε.Ε. μέσα από την πρωτοφανή παρέμβασή της; Μήπως γι’ αυτό χρησιμοποιεί και το συγκεκριμένο ύφος (όχι «προτείνεται», αλλά «θα τηρηθούν τα εξής»), άγνωστο στους νέους συναδέλφους, αλλά αλήστου μνήμης στους παλαιότερους;
Αν όχι, πρέπει να εξηγήσει πολύ πειστικά τους λόγους για την συγκεκριμένη βαθμολογική εντολή, τη συγκεκριμένη στιγμή.
Όποια κι αν είναι η εξήγηση (αν ποτέ δοθεί), οι συντάκτες της δήλωσης αυτής θεωρούμε ότι τα όσα έχουν ήδη συμβεί στις πρώτες ακόμα μέρες των φετινών Πανελλαδικών, είναι αποφασιστικοί δείκτες της επάρκειας και των στοχεύσεων των αρμοδίων της Εκπαίδευσης.
Αλλά κανείς από τους λαλίστατους δεν μιλάει. Κανείς από τους στρατιωτικά επαγρυπνούντες δεν παρεμβαίνει.
Η συνωμοσία της σιωπής και της αδράνειας γύρω από τα όσα ζούμε αυτές τις μέρες όσοι ξημεροβραδιαζόμαστε στα σχολεία και στα εξεταστικά και βαθμολογικά κέντρα είναι πιο εκκωφαντική από τον ορυμαγδό της υποκρισίας, της συκοφαντίας και της εκστρατείας εκφοβισμού και εξαπάτησης που προηγήθηκε.
Ίσως αγαπητοί συνάδελφοι, γονείς και μαθητές μας είναι ώρα να φωνάξουμε και εμείς. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε μια επιστράτευση ελπίδας και δημιουργίας και όχι τρόμου και διάλυσης.

Είμαστε οργισμένοι και αποφασισμένοι! Η επόμενη ημέρα είναι σήμερα!

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Δ.Ε.

Είμαστε οργισμένοι και αποφασισμένοι!

Η επόμενη ημέρα είναι σήμερα!

Η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις τάραξε τα λιμνάζοντα νερά στην εκπαίδευση για μια ακόμα φορά. Φόβισε το «αντισυνταγματικό τόξο» (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), αποενοχοποιήσε τους καθηγητές «που τους είπανε αλήτες» και ενεργοποίησε τα δημοκρατικά και αγωνιστικά αντανακλαστικά του κλάδου. Αντικειμενικά η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις ξεπερνούσε τα στενά όρια του κλαδικού συνδικαλισμού, έπιανε το νήμα των χαμένων αγώνων, συναντούσε τους ναυτεργάτες, το ΜΕΤΡΟ και τους ΟΤΑ (τους επιστρατευμένους κλάδους) και απαντούσε στο κεφαλαιώδες ζήτημα της πολιτικής καταστολής και της συνταγματικής εκτροπής. Συνασπίστηκαν εναντίον της όλα τα κόμματα του αστικού μπλοκ εξουσίας  (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Χρυσή Αυγή) συνεπικουρούμενα από τα εντεταλμένα ΜΜΕ.  Συναντήθηκαν στην υπονόμευσή της, είτε εξαρχής είτε στην πορεία, τα κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις που υπερψηφίστηκε από πρωτοφανείς σε μαζικότητα Γ.Σ., συγκέντρωσε το 92% των αποφάσεων των ΕΛΜΕ και δέσμευε τη Γενική Συνέλευση των Προέδρων και το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Ωστόσο,  στις 15 του Μάη εκτυλίχθηκε ένα πραξικόπημα που αγνόησε αυτή την πλειοψηφία και ανέκοψε τη δυναμική του κλάδου που «έβγαινε στο φως», χωρίς να αφήνει ούτε την ελάχιστη χαραμάδα αντεπίθεσης.

«Βγαίνει ο Αχιλλέας και τους τρομάζει»… Η εξέλιξη αυτή από τους κυβερνώντες (ΔΑΚΕ -ΠΑΣΚΕ) και τους επίδοξους κυβερνητικούς  (ΣΥΝΕΚ) δε γεννήθηκε στη Γ.Σ. των προέδρων. Η μήτρα της είναι πάνω και έξω από τους καθηγητές.  Αφορά το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό δυναμικό που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας μας. Είναι ήλιου φαεινότερο ότι το σύνθημα για σύγκρουση με τις δυνάμεις του μνημονιακού τόξου και της κρατικής καταστολής, προκαλούσε πολιτικές αϋπνίες και ανατριχίλες όχι μόνο στην άθλια συγκυβέρνηση. Το ρόλο του Δούρειου Ίππου ανέλαβαν τα κεντρικά στελέχη των ΣΥΝΕΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δια του προέδρου του, αρνήθηκε μέχρι τέλους να δηλώσει την έμπρακτη υποστήριξή του, τόσο στην απόφαση του κλάδου για απεργία στις εξετάσεις, όσο και κυρίως στην απόκρουση της πολιτικής επιστράτευσης μέσω της απεργίας.  Τα στελέχη του ΠΑΜΕ, θα έπρεπε να κοκκινίζουν από ντροπή. Συντάχθηκαν με το συντηρητικό συρφετό των Τρεμοπρετεντέρηδων, ενάντια στην απεργία στις εξετάσεις.  Έδωσαν χείρα βοηθείας σε  ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ στην ΑΔΕΔΥ, ψηφίζοντας μαζί τους  υπονομευτική, δήθεν απεργία(!) την Τρίτη 14 Μάη, ημέρα Γ.Σ. όλων των ΕΛΜΕ της χώρας. Λοιδόρησαν και συκοφάντησαν τον αγώνα του κλάδου, ισχυριζόμενοι ότι οι καθηγητές παλεύουν για το …δίωρο. Κράτησαν τα «ταξικά  συνδικάτα» του ΠΑΜΕ στην φορμόλη, αφού ούτε ένα δεν πήρε απόφαση για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της Παρασκευής!  Με λίγα λόγια ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος εναντίον της απεργίας.  

Τάξη βασιλεύει στη χώρα! Αυτό διακηρύσσει ο αντιλαϊκός συρφετός που θυσιάζει τα δικαιώματά μας, σφαγιάζει μισθούς και συντάξεις, παντρεύει τη νέα γενιά με την ανεργία, ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία αντί πινακίου φακής! Η τάξη τους έχει πήλινα πόδια. Στηρίζεται στη δαμόκλειο σπάθη της επιστράτευσης, στην καλλιέργεια του φόβου και της ανημπόριας, στις ξεπουλημένες ηγεσίες στα συνδικάτα, στην ανέξοδη προσμονή μιας άλλης διακυβέρνησης.

Κανένας να μην υποταχθεί! Αυτό διακηρύσσουμε ως επιστρατευμένοι εργαζόμενοι και ως δάσκαλοι!

Ή θα ανατρέψουμε την πολιτική κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ, την κοινωνική βαρβαρότητα και τον πολιτικό εκφασισμό ή θα μας εξοντώσουν! Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει!

Να φύγουμε μπροστά!  Το χρονικό της προαναγγελθείσης απεργίας που δεν έγινε (παρότι ψηφίστηκε συντριπτικά) μας διδάσκει, αλλά δε μας καταβάλλει. Μετράμε την πολιτική μας ευθύνη με κριτήριο τις αποφάσεις του αγωνιζόμενου κλάδου και δεν τις θυσιάζουμε στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ως ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ προτείναμε και παλέψαμε την υπόθεση της απεργίας και κάνουμε τον απολογισμό της δράσης και των αδυναμιών μας, με γνώμονα τη συμβολή μας στην υλοποίηση της εντολής των Γ.Σ.

Η αναμέτρηση είναι μπροστά μας! Να κάνουμε μια εργώδη προσπάθεια για γοργή ανασύνταξη των δυνάμεων του αγωνιζόμενου κλάδου. Προμετωπίδα η άρση της πολιτικής επιστράτευσης. Αντίσταση στις απολύσεις, την αξιολόγηση και το φθηνό υποταγμένο και πειθαρχημένο σχολείο της αγοράς, στις μνημονιακές πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, ισοπέδωσης της εκπαίδευσης και κάθε δημόσιου αγαθού ! Παίρνουμε απαντοχές από τη βάση του κλάδου, τις Γ. Σ., τα βλέμματα της οργισμένης κοινωνίας που στράφηκαν με ελπίδα στον αγώνα μας.

              Υπερασπίζουμε την αγωνιστική ενότητα του κλάδου.

              Αγωνιζόμαστε για τον ενταφιασμό των γραφειοκρατών, τον παραμερισμό του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι αγώνες και τα συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων.

              Δεν επιτρέπουμε να βρεθεί κανείς συνάδελφος μόνος στην απόλυση ή την υποχρεωτική μετάθεση.

              Συγκαλούμε Γ.Σ. σε όλες τις ΕΛΜΕ: αποτιμούμε την εξέλιξη της αναμέτρησης και οργανώνουμε συλλογικά τα επόμενα βήματα.

              Όχι σχολεία στο γύψο. Άρση τώρα της πολιτικής επιστράτευσης. Καταθέτουμε πρόταση στον κλάδο, στις ΕΛΜΕ, στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ 24ωρης απεργίας  ανατροπής της επιστράτευσης (σε ημερομηνία εκτός των πανελλαδικών εξετάσεων). Οργανώνουμε παλλαϊκό συλλαλητήριο με πρωτοβουλία των επιστρατευμένων κλάδων. Καλούμε συνδικάτα, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, κάθε εργαζόμενο, νέο και άνεργο να δώσουμε από κοινού τη μάχη.

              Προτείνουμε αναστολή της συμμετοχής της ΟΛΜΕ στην ΑΔΕΔΥ.

              Προετοιμάζουμε από τώρα την απάντηση όλου του εκπαιδευτικού κόσμου, για την έναρξη της νέας χρονιάς. Σε τέτοιο περιεχόμενο και αποφάσεις οφείλουν να δεσμευτούν τα συνέδρια των ομοσπονδιών (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ).

 Το πλήθος και ο ενθουσιασμός γύρω από μια πρόταση που τάραξε την ησυχία των κρατούντων έδειξαν ότι μπορούμε, δυναμώνοντας τη συλλογικότητά μας, να αγωνιστούμε για  τη Δημόσια Παιδεία, την εργασία και τις δημοκρατικές ελευθερίες, πηγαίνοντας μέχρι το τέλος ενάντια στους «θεούς και δαίμονες» της τρόικας, των μνημονίων, της λιτότητας και της καταστολής. Όσες φορές ο κλάδος των εκπαιδευτικών (1988, 1990, 1997, 1998, 2006) έδειξε ότι αναμετριέται με τις δυσκολίες και ταυτόχρονα τις περιφρονεί, σήκωσε το μπόι του και δημιούργησε μεγάλα γεγονότα.

Η αναμέτρηση δεν τελείωσε! Μπορούμε να νικήσουμε!

16 Μάη 2013

ΔΗΛΩΣΗ των ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑ, ΛΑΜΠΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΡΑ, ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΦΑΤΟΥΡΟΥ Ηλίθιοι ή ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ;

  ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΓΙΑ ΤΗΝ

 ΤΡΙΤΗ 14/5/2013

ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/5 ΟΠΩΣ ΖΗΤΗΣΕ Η ΟΛΜΕ

 

Σε μια πρωτοφανή διασπαστική και εν τέλει υπονομευτική για την απεργία των καθηγητών [από 17/5] απόφαση κατέληξε η ΑΔΕΔΥ, μετά από πρόταση του ΠΑΜΕ, η οποία υπερψηφίστηκε από ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, για κήρυξη δημοσιοϋπαλληλικής απεργίας αύριο Τρίτη, ημέρα που δεν έχει καν αρχίσει η επιστράτευση των καθηγητών [αρχίζει από το μεσημέρι της Τετάρτης]!!!

 

Την ημέρα και τις ώρες που όλοι οι συνδικαλιστές των ΕΛΜΕ πρέπει να περιοδεύουν σε όλα τα σχολεία της χώρας, να συζητούν και να καλούν 85.000 εκπαιδευτικούς σε μαζική  συμμετοχή  στις 89 Γενικές Συνελεύσεις που πραγματοποιούνται αύριο, προκειμένου ο κλάδος να υπερψηφίσει την πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ για απεργία από 17/5-24/5 και νέες ΓΣ για κλιμάκωση, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ [με προφανή χθεσινή απόφαση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ] αρνείται να δεχτεί την πρόταση της ΟΛΜΕ, του κλάδου που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, για ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/5 και προβαίνει σε αυτήν την αθλιότητα.

 

Εμείς συνεχίζουμε! Αποφασίζουμε καθολικά υπέρ της εισήγησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ, οικοδομώντας ταυτόχρονα τους πανεργατικούς, παλλαϊκούς και κοινωνικούς όρους για την ανατροπή της επιστράτευσης.

 

-    Οι άθλιες μεθοδεύσεις των κυβερνητικών φερεφώνων μας δυναμώνουν!

 

-    Καλούμε όλες τις Ομοσπονδίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να κηρύξουν απεργία για τις 17 Μάη

 

 

ΑΘΗΝΑ, 13/5/2013

πηγή alfavita

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί- ο (εκπαιδευτικός) μπαμπάς μου

Της Όλγας Στέφου

"Τώρα στα ξεχωρίσματα/ Έλα, γιε μου, να φιληθούμε"

Οι δυο γονείς μου είναι εκπαιδευτικοί, απ'αυτούς που "υπονόμευαν το μέλλον των παιδιών" κι έκαναν απεργίες. Απ'αυτούς τους δασκάλους που τώρα περισσεύουν.  Απ'αυτούς που για χρόνια ζούσαν χωριστά, γιατί δεν τους διόριζαν στο ίδιο μέρος.


Έτσι ο μικρός μου αδερφός κι εγώ, όταν η φιλόλογος μητέρα μας μετακινούνταν σε διαφορετικά σχολεία, ζούσαμε μακρυά απ'τον πατέρα μας. Άλλη φορά, ζήσαμε χωρίς τη μητέρα μας για τον ίδιο λόγο. Πάνε περίπου 15 χρόνια από τότε. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και τώρα, ήταν υποχρεωμένοι στα πρώτα χρόνια της δουλειάς τους να ζουν νομαδικά, από μέρος σε μέρος, χωρίς τις οικογένειές τους. Για εμάς που ήμασταν παιδιά, η λύπη ήταν ανυπόφορη. Η μητέρα μας, όπως παλιότερα η δική της μητέρα, έφευγε απ'τον τόπο της για να δουλέψει. Ήμασταν εσωτερικοί μετανάστες κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό.


Συνέβαινε οπωσδήποτε το ίδιο και σ'άλλες οικογένειες άλλων εργαζόμενων, όμως η διαφορά είναι πως εμείς ζούσαμε μακρυά ο ένας από τον άλλον, μεγαλώναμε με τον πατέρα μας στο τηλέφωνο να λέμε τα νέα μας κάθε απόγευμα στις οχτώ. Κάποτε πια γυρίσαμε και μείναμε μαζί. Τις τελευταίες μέρες, η μητέρα μας αποφάσισε να απεργήσει για τον εαυτό της, για τους μαθητές της, για όλους αυτούς που θα αναγκαστούν να φύγουν απ'τον τόπο τους, όπως έπρεπε εκείνη να κάνει.

Αν η ανεργία κι η φτώχεια είναι ο πρώτος κίνδυνος, η μετακίνηση είναι ο δεύτερος για τους εκπαιδευτικούς. Η αύξηση του ωραρίου δεν είναι για όλους. Είναι για τους "τυχερούς". Οι άτυχοι δε θα μπορούν να καλύψουν τις προβλεπόμενες ώρες εργασίας και θα πρέπει να πάνε σε άλλα σχολεία.


Η μετακίνηση των εκπαιδευτικών από τόπο σε τόπο πάντοτε ήταν κακώς σχεδιασμένη (όταν ο νεοδιόριστος από πχ. τα Γιάννενα πήγαινε στην Κέρκυρα, τη στιγμή που ο νεοδιόριστος Κερκυραίος πήγαινε κάπου αλλού), τώρα, όμως, είναι διαφορετικά με την απόλυση να περιμένει στη γωνία.  Κι είναι σαν επίτηδες σχεδιασμένο έτσι το πλάνο των μεταθέσεων, που να μην μπορεί να γίνει κατανοητό στο ευρύ κοινό. Αλλά πλέον η ανάγκη δε χωράει συμβιβασμούς.


Από το πρώτο λεπτό που οι καθηγητές αποφάσισαν κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση καταδίκασε με επιστράτευση. Αυτή είναι κι η μεγαλύτερη απόδειξη του δίκαιου των αιτημάτων τους, πότε οι προνομιούχοι είχαν τέτοια μεταχείριση από τον κρατικό μηχανισμό; Πόσο δύσκολο είναι να σκεφτούμε πως χωρίς δασκάλους δεν υπάρχουν μαθητές; Πώς γίνεται να απαιτείς από ανθρώπους με τσεκουρεμένους μισθούς, μακρυά απ'τις οικογένειές τους, χωρίς υλικές υποδομές (ας είναι καλά η Άννα Διαμαντοπούλου), πώς περιμένεις από ανθρώπους που από ένα ήδη γεμάτο ελλείψεις δημόσιο σχολείο θα πάνε σε ένα ακόμη χειρότερο, να μπορέσουν σταθούν μέσα σε μία σχολική αίθουσα;


Χρόνια τώρα προσπαθούν να αλλάξουν το μοντέλο της εκπαίδευσης στην Ελλάδα κι από δημόσια να μετατραπεί σε ιδιωτική. Τα Μνημόνια ήταν η καλύτερη αφορμή, μέσα σε μία τριετία κατάφεραν να πετύχουν όσα εκείνοι πάλευαν χρόνια ολόκληρα. Τους έχουμε, όμως, νέα: Όταν τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, όταν οι γονείς δεν μπορούν να τους αγοράσουν ακόμα και τα τετράδια, τότε έχετε ήδη χάσει. Κανένας δε μένει απαθής για πάντα.


Σήμερα ο Άδωνις Γεωργιάδης ούρλιαζε σε πρωινή εκπομπή πως "Όποιος καθηγητής δεν πάει στη δουλειά του, θα απολυθεί". Καμία έκπληξη, την ευκολία αυτής της κυβέρνησης να αποφασίζει και να διατάζει την έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Τώρα αποφάσισε να δολοφονήσει τη δημόσια εκπαίδευση χτυπώντας από τη μία στη ζωή κι από την άλλη στην αξιοπρέπεια των καθηγητών. Στην Ήπειρο γι' αυτούς που έφευγαν, τραγουδούσαν μοιρολόγια- ο ξενιτεμένος θεωρούνταν νεκρός. Αλλά κανένας δεν αντέχει να μοιρολογά για πάντα.

Ν. Μεταλληνός Να πάμε σε απεργία διαρκείας!

Πηγή αριστερό blog

Ν. Μεταλληνός 

Υπέρ της απεργίας διαρκείας τάσσεται ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Κέρκυρας Νίκος Μεταλληνός, ο οποίος σε κείμενό του κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για αθρόες απολύσεις εκπαιδευτικών μετά τις νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης.
Ο κ. Μεταλληνός, αναφερόμενος στο πολυνομοσχέδιο το οποίο πέρασε άρον – άρον (σταύρωσον αυτόν...) παραμονές Πάσχα, η αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών που θεσπίστηκε είναι απλώς το «κερασάκι στην τούρτα» από μία σειρά μέτρων όπως το σαρωτικό κύμα καταργήσεων-συγχωνεύσεων σχολείων και η σταδιακή κατάργηση ή υποβάθμιση των υποστηρικτικών δομών της εκπαίδευσης και της ειδικής αγωγής, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με τον τρόπο που θεσπίστηκε, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, αλλά και το υπό έκδοση Προεδρικό Διάταγμα σύμφωνα με το οποίο, όπως γράφτηκε στον τύπο και δεν διαψεύστηκε, προβλέπονται υποχρεωτικές μεταθέσεις εκπαιδευτικών στην περιφέρεια που ανήκουν ή σε όλη την Ελλάδα εφόσον κρίνονται υπεράριθμοι. Το κείμενο του Ν. Μεταλληνού
Με την ψήφιση, στο πολυνομοσχέδιο, της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών ολοκληρώθηκαν τα μέτρα και το θεσμικό πλαίσιο μίας από τις πλέον αντιδραστικές αντιμεταρρυθμίσεις στην ιστορία της Ελληνικής εκπαίδευσης.
Είχαν προηγηθεί:
1.    Το σαρωτικό κύμα καταργήσεων-συγχωνεύσεων σχολείων.
2.    Η σταδιακή κατάργηση ή υποβάθμιση των υποστηρικτικών δομών της εκπαίδευσης και της ειδικής αγωγής.
3.    Το ΠΔ για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών το οποίο συγκροτεί έναν  ασφυκτικό πυραμιδωτό μηχανισμό ελέγχου, όπου οι ευρισκόμενοι σε ανώτερες βαθμίδες αξιολογούν τους κατώτερους και τελικά όλο αυτό υπάγεται απευθείας στο Υπουργείο Παιδείας, αφού στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου. Επιπλέον με την σύνδεση της αξιολόγησης με τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη, η οποία γίνεται από βαθμό σε βαθμό με ποσοστώσεις  ακόμη και αν όλοι οι κρινόμενοι κριθούν επαρκείς, διαμορφώνεται ένα απόλυτα ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον κάτι που θα έχει βαθειά αρνητική επίδραση στις επαγγελματικές και ανθρώπινες σχέσεις των εκπαιδευτικών με άμεση αντανάκλαση στους μαθητές.
4.    Ο πρόσφατα ψηφισθείς νόμος 4142/2013, ο οποίος προβλέπει την συγκρότηση της λεγόμενης «Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση». Η Αρχή αυτή είναι τόσο ανεξάρτητη, ώστε ο Πρόεδρος της διορίζεται απευθείας από τον Υπουργό Παιδείας και τα υπόλοιπα έξι μέλη της διορίζονται πάλι από τον Υπουργό ύστερα ουσιαστικά από πρόταση του Προέδρου. Με την σειρά της η «Ανεξάρτητη Αρχή» διορίζει πενταμελείς επιτροπές αξιολόγησης ανά διεύθυνση εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια πρόκειται για μία παράλληλη «στεγανοποιημένη» από την υπόλοιπη εκπαίδευση δομή, υπό τον απόλυτο έλεγχο του εκάστοτε Υπουργού, η οποία αξιολογεί τους αξιολογητές και τους αξιολογούμενους. Στα καθήκοντά της μάλιστα είναι, σύμφωνα πάντα με το νόμο, να συμπεριλάβει «στα γενικά κριτήρια αξιολόγησης» και την αποτίμηση «της ποιότητας και αποτελεσματικότητας του διδακτικού και γενικότερου εκπαιδευτικού έργου, όπως τεκμηριώνεται ιδίως από την αξιολόγηση από τους μαθητές και από τα πρόσωπα που ασκούν την γονική τους μέριμνα». Πρόκειται για σύλληψη νοσηρού εγκεφάλου με διάφανο στόχο  να φέρει σε αντιπαράθεση μαθητές και γονείς με τους εκπαιδευτικούς, να θέσει εκτός συζήτησης το περιεχόμενο και τους στόχους της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τελικά της ευθύνες αυτών που εκπονούν  την  εκπαιδευτική πολιτική, δηλαδή της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.
5.    Το νέο πειθαρχικό δίκαιο έτσι όπως αναπροσαρμόστηκε από τον νόμο 4093/2012 (3ο μνημόνιο), με βάση το οποίο καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας και τίθενται σε αργία, πριν εκδικαστεί η υπόθεση τους, όσοι ελέγχονται για πειθαρχικά ή ποινικά παραπτώματα.
6.    Το υπό έκδοση ΠΔ σύμφωνα με το οποίο, όπως γράφτηκε στον τύπο και δεν διαψεύστηκε, προβλέπονται υποχρεωτικές μεταθέσεις εκπαιδευτικών στην περιφέρεια που ανήκουν ή σε όλη την Ελλάδα εφόσον κρίνονται υπεράριθμοι. Μάλιστα η διαδικασία ώστε να κριθεί κάποιος υπεράριθμος γίνεται ποιο αυστηρή, αφού αυτό συμβαίνει, όταν δεν μπορεί να καλύψει στην περιοχή του το 75% του υποχρεωτικού του ωραρίου. Ένας εκπαιδευτικός με άλλα λόγια που έχει υποχρεωτικό ωράριο 23 ώρες, σύμφωνα με το νέο ωράριο του πολυνομοσχεδίου και οι ώρες που μπορεί να καλύψει στην περιοχή του είναι 17 μπορεί να τεθεί σε καθεστώς υποχρεωτικής μετάθεσης και να βρεθεί σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας.
7.    Οι νέες καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων που, όπως γράφτηκε στον τύπο και πάλι δεν διαψεύστηκε, θα ανακοινωθούν στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Δεν είναι ο στόχος αυτού του σημειώματος να παρουσιάσει αναλυτικά τις πραγματοποιούμενες ανατροπές μέσα από το παραπάνω νομοθετικό πλέγμα, όμως καλούμε κάθε συνάδελφο να το διαβάσει προσεκτικά, για να καταλάβει ότι επιχειρείται η χειρότερη εκδοχή αυτού που αποκαλείται σχολείο της αγοράς. Στα πλαίσια αυτά ο εκπαιδευτικός καλείται να αναδομήσει τον κοινωνικό του ρόλο και την επαγγελματική του συμπεριφορά με κυρίαρχα στοιχεία πλέον σε αυτήν την υποταγή μέσο του φόβου(προφανώς αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος και μάλλον δεν υπάρχει γιατί η εξαγορά κοστίζει…), τον ανταγωνισμό και τελικά την διαμόρφωση ατομοκρατικής αντίληψης που είναι προϋπόθεση ώστε να υπηρετηθεί το λεγόμενο νέο σχολείο. Φυσικά πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα. Η φυσιογνωμία του Έλληνα εκπαιδευτικού έχει γενικά προοδευτικά χαρακτηριστικά και λόγο της κοινωνικής του προέλευσης, αλλά και γιατί «δέθηκε» ιστορικά με το διαχρονικό αίτημα  των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι από το χώρο των δασκάλων και των καθηγητών Μ.Ε. προέκυψαν σημαντικές προσωπικότητες και αξιόλογοι διανοούμενοι του εργατικού κινήματος, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση. Παρ΄ όλα αυτά η επιχείρηση «αναμόρφωσης» των εκπαιδευτικών έχει ξεκινήσει.
ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ
Καλόπιστα ορισμένοι και κακόπιστα άλλοι αναρωτιούνται γιατί οι καθηγητές συζητούν απεργία τώρα, μέσα στις εξετάσεις. Κατ΄ αρχην σωστά γράφτηκε ότι τη στιγμή δεν τη διάλεξαν οι καθηγητές, αλλά η κυβέρνηση, που παραμονές Μεγάλης Εβδομάδας  θεσμοθέτησε την αύξηση του εκπαιδευτικού ωραρίου. Και για όσους αθώα δήθεν μας εγκαλούν ότι κάνουμε μεγάλη φασαρία για δύο ώρες ακόμη μάθημα, τους λέμε ότι οι δύο ώρες ήταν η τελευταία ή από τις τελευταίες ψηφίδες του παζλ. Ο καθένας πια και ο πλέον αφελής ή ο πλέον δύσπιστος, καταλαβαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί θα αποτελέσουν την μεγάλη δεξαμενή από την οποία θα αντληθούν οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που έρχονται. Και βέβαια, όταν κινδυνεύει το ψωμί σου, δεν κάνεις μία 24ωρη ή 48ωρη απεργία, αλλά ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.
Να θυμίσουμε ακόμα ότι της αύξησης του εκπαιδευτικού ωραρίου προηγήθηκε, όχι τυχαία, ένα κύμα τρομοκρατίας στα πλαίσια του οποίου εκπαιδευτικοί θέτονταν σε αργία ή απειλούνταν με αυτήν για θέματα που αφορούσαν από εκκρεμούσες δικαστικά αντιδικίες τους με ιδιώτες πλημμεληματικού μάλιστα χαρακτήρα, έως υποθέσεις που αφορούσαν την πολιτική ή την συνδικαλιστική τους δράση και στάση. Και δεν τελειώνει εδώ, να θυμίσουμε επιπλέον  τις  φήμες που κυκλοφόρησαν σε όλη την Ελλάδα για δήθεν επιδρομές Επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης σε σχολεία. Οι φήμες αυτές έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι ξεκίνησαν από υψηλόβαθμα στελέχη της εκπαίδευσης και πάντως αξιοποιήθηκαν από ορισμένα από αυτά προκειμένου να ενταθούν οι πιέσεις, που σε ορισμένες περιπτώσεις τελεσφόρησαν, για αύξηση του χρόνου παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο πέραν του προβλεπόμενου από την νομοθεσία.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
Ο Ν. Μακιαβέλλι στον γνωστό βιβλίο του «Ο ηγεμόνας» αναρωτιέται, σε κάποιο σημείο, αν αυτός που εξουσιάζει πρέπει να διαλέξει μεταξύ της αγάπης και του φόβου του λαού,  τι είναι προτιμότερο και καταλήγει ότι «είναι πολύ πιο ασφαλές να τον φοβούνται παρά να τον αγαπούν». Έχει δίκιο, γιατί ο φόβος είναι αρχέγονο συναίσθημα που δεν μπορείς να το ελέγξεις, εκτός εάν….., νοιώσεις πως δεν έχεις να χάσεις τίποτε άλλο. Όλες οι κυβερνήσεις κατά την περίοδο της κρίσης έκαναν περίσσεια χρήση, αν όχι κατάχρηση του φόβου, ώστε να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα που εξοντώνουν τους εργαζόμενους της χώρας μας. Αν τα μέτρα, που αναφέραμε στη αρχή, αρχίζουν να εφαρμόζονται τότε οι συνθήκες ζωής και εργασίας μας θα είναι αφόρητες από τον Σεπτέμβρη και πολλοί θα οδηγηθούν στην απόλυση. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να καταλάβουν ότι δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν. Είναι αλήθεια ότι η άκαμπτη στάση, στα αιτήματα των εργαζομένων, που επέδειξαν όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις λειτουργεί αποθαρρυντικά. Όμως ξέρουμε (οι εργαζόμενοι) και ξέρουν (οι κυβερνώντες και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν) ότι η κοινωνική κατάσταση είναι εκρηκτική και θα γίνει περισσότερο, γιατί τον Ιούνιο προγραμματίζονται 2.000 απολύσεις και 12.500 «διαθεσιμότητες» δημοσίων υπαλλήλων. Αν η κυβέρνηση ποντάρει στην ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού και κανιβαλισμού σε μία απεργία των καθηγητών, παίζει με τη φωτιά, γιατί αντί γι΄ αυτό μπορεί να προκαλέσει κοινωνική ανάφλεξη. Όσο με αφορά εύχομαι  μία απεργία των εκπαιδευτικών να γίνει η θρυαλλίδα που θα θέσει την κοινωνία σε κίνηση. Πάντως και ανεξάρτητα από το τελευταίο ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΙΜΗΣ για τους εκπαιδευτικούς, αλλά και παρακαταθήκη για το μέλλον, να καταγράψουν την κάθετη αντίθεση τους στο έγκλημα που επιτελείται στη δημόσια εκπαίδευση της χώρας.
Να αποφασίσουμε να πεινάσουμε μία, δύο, τρείς εβδομάδες προκειμένου να ανακόψουμε τον αρμαγεδδώνα στην εκπαίδευση και να σώσουμε το ψωμί χιλιάδων από εμάς. Να ανοίξουμε επιτέλους την συζήτηση με την κοινωνία, να της δώσουμε να καταλάβει πως υπερασπιζόμαστε ότι έχει κατακτηθεί και ότι έχει απομείνει από την δημόσια εκπαίδευση, αλλά και μία άλλη προοπτική γι΄ αυτήν στην οποία θα είναι αντίστοιχη των προσδοκιών και των αναγκών των εργαζομένων, πραγματικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν.
Μπορεί, λέγεται, να μας επιστρατεύσουν, ας το κάνουν, δεν θα είναι ήττα δικιά μας κάτι τέτοιο, αλλά της κυβέρνησης που δε διστάζει συστηματικά να καταργεί το δικαίωμα στην απεργία με τη χρήση του αντισυνταγματικού μέτρου της επιστράτευσης. Προσωπικά το μόνο που φοβάμαι είναι το αν η πλειοψηφία των συναδέλφων έχει κατανοήσει το διακύβευμα. Άλλα αυτό δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το μάθουμε, αν δε δοκιμάσουμε να θέσουμε τον κλάδο σε κίνηση μετωπικής και όχι εθιμοτυπικής σύγκρουσης, πάντα βέβαια με τις κατακτημένες συλλογικές διαδικασίες και λειτουργίες του συνδικαλιστικού κινήματος, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως σε αυτή την συγκυρία υπερασπιζόμαστε και το δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης που από πολλές μεριές αμφισβητείται ευθέως.

 http://www.corfupress.com/news/1page/29587-n-metallinos-na-pame-se-apergia-diarkeias

Σύντομη Περιγραφή: 

Ν. Μεταλληνός

Ενημερωτική επιστολή της ΕΛΜΕ Εύβοιας σχετικά με την κατάσταση στην εκπαίδευση

Επιστολή της ΕΛΜΕ Εύβοιας που καταρρίπτει ψεύδη για τους εκπαιδευτικούς 

Αγαπητή/έ συμπολίτισσα/η, γονέα και κηδεμόνα,

με την επιστολή αυτή θέλουμε να σε ενημερώσουμε για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη δημόσια εκπαίδευση, (κοινωνικό αγαθό, στο οποίο σύμφωνα με το Σύνταγμα, πρέπει να έχουν... πρόσβαση όλα τα παιδιά), μέσα από την πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης και των μνημονίων.

 • Η φετινή σχολική χρονιά λήγει με το δημόσιο σχολείο πληγωμένο ανεπανόρθωτα λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης, που δημιούργησε χιλιάδες κενά και απώλεια διδακτικών ωρών (μόνο στην Εύβοια 70 κενά, 1300 διδακτικές ώρες την εβδομάδα), ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Βασικά λειτουργικά έξοδα απαραίτητα για τη λειτουργία της σχολικής μονάδας (όπως πετρέλαιο, αναλώσιμα, φωτοτυπικό χαρτί, κ.λ.π.) περικόπηκαν σε σημαντικό βαθμό, μεταθέτοντας την ευθύνη για τη λειτουργία των σχολείων, κάτι που αποτελεί συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας, στους ίδιους τους γονείς, οι περισσότεροι από τους οποίους με συρρικνωμένα ή καθόλου εισοδήματα προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα επιβίωσης της οικογένειάς τους από τη λαίλαπα των μνημονίων.

 • Ταυτόχρονα βασικές δομές που υποστηρίζουν την εκπαίδευση, και απευθύνονται κυρίως στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, όπως η πρόσθετη διδακτική στήριξη, η ενισχυτική διδασκαλία, οι σχολικές βιβλιοθήκες ακόμα και η ειδική αγωγή καταργούνται επειδή αυτό προτάσσει η δημοσιονομική προσαρμογή. 

 • Τα αθλητικά σχολεία καταργήθηκαν πέρυσι εν μία νυκτί, τα μουσικά σχολεία υπολειτουργούν, η χώρα που γέννησε το δυτικό πολιτισμό σε όλο της το μεγαλείο! 

 • Σχολικές μονάδες συγχωνεύονται, αναγκάζοντας πολλούς/ές μαθητές/τριες να αναζητούν το Σχολείο τους και να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς εξασφαλισμένα τα κονδύλια για αυτή τη μετακίνηση. Δημιουργούνται έτσι σχολεία μαμούθ, όπου θα βλέπουμε τις σχέσεις ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να δυσχεραίνονται, το αναγκαίο εκπαιδευτικό κλίμα να καταστρέφεται και τη σχολική βία να ανθεί.

• Αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών/τριών ανά τάξη, αγγίζοντας το όριο των 30 και προβλέποντας 1,5m2 για κάθε παιδί, πέρα από κάθε προδιαγραφή ασφαλείας (2 m2 προβλέπεται για την πυρασφάλεια).

 • Παράλληλα το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα υποσιτιζόμενων παιδιών που υπολειτουργούν ή λιποθυμούν στο σχολείο! Τα μικρογεύματα, που είχε υποσχεθεί ότι θα σταλούν στα σχολεία, έφθασαν αλλοιωμένα ή δεν έφτασαν ποτέ! 

 Φυσικά για όλα αυτά και άλλα πολλά που θα ακολουθήσουν πρέπει να βρεθεί ένας «αποδιοπομπαίος τράγος» που θα στοχοποιηθεί και εναντίον του οποίου θα βάλει όλη η κοινωνία. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον εκπαιδευτικό, το δημόσιο λειτουργό της εκπαίδευσης που σε συνθήκες αντίξοες, σηκώνει με αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση το βάρος του δημόσιου σχολείου. 

Εδώ και πολύ καιρό μεθοδεύεται από το Υπουργείο Παιδείας, σε αγαστή συνεργασία με τα τρομοπαπαγαλάκια των ΜΜΕ, μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης του κλάδου των εκπαιδευτικών

Λένε:

Οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες, δεν εργάζονται αρκετά. 

Η αλήθεια όμως είναι ότι:

Οι έλληνες εκπαιδευτικοί εργαζόμαστε κατά μέσο όρο 18,5 διδακτικές ώρες, λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό αντίστοιχο, ο οποίος ισούται, σύμφωνα με την Unesco σε 84 ώρες γραφείου. Εκτός από το διδακτικό μας έργο, που συνεπάγεται προετοιμασία, διόρθωση γραπτών κ.λ.π., παρέχουμε διοικητική και γραμματειακή υποστήριξη, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνουμε και άλλους ρόλους στο σχολείο, όπως αυτόν του ψυχολόγου, του κοινωνικού λειτουργού, του καλλιτέχνη, του φύλακα, του συντηρητή, του κηπουρού, του επιμελητή, του, του, του…, κάτι που δεν ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου οι καθηγητές ασχολούνται αυστηρά και μόνο με τη διδασκαλία.

Λένε:

Οι καθηγητές δεν θέλουν να αξιολογηθούν.

Η αλήθεια όμως είναι ότι:

Οι καθηγητές επιδιώκουμε και αναζητούμε επιμόρφωση/αναβάθμιση των γνώσεών μας και υποστήριξη του εκπαιδευτικού μας έργου, κάτι που δεν συμβαίνει οργανωμένα και συντεταγμένα από την Πολιτεία. Αντ’ αυτού προωθείται από το Υπουργείο μια καρικατούρα αξιολόγησης, τιμωρητικού χαρακτήρα, που εξευτελίζει και απαξιώνει το έργο του εκπαιδευτικού και δεν θα αποβαίνει επ’ ωφελεία των μαθητών και της εκπαίδευσης γενικότερα.

Λένε:

Οι καθηγητές δεν ενδιαφέρονται για τους μαθητές τους.

Η αλήθεια όμως είναι ότι:

Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στο σχολείο και τους μαθητές μας, κάτω από δύσκολες συνθήκες, αφιερώνοντας δεκάδες ώρες πέρα από το ωράριο μας, παρέχοντας μαθήματα αλληλεγγύης σε παιδιά που έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής. Επίσης οργανώνουμε προγράμματα πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, αγωγής υγείας πέρα από το σχολικό ωράριο και χωρίς να αμειβόμαστε, επειδή αυτό προτάσσει η επαγγελματική μας συνείδηση, φέρνοντας τους μαθητές μας σε επαφή με όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα, τη φύση, την ίδια τη ζωή. 

Λένε:

• Οι καθηγητές, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε όλοι, διαμαρτύρονται επειδή τους αύξησαν το ωράριο κατά 2 μόλις ώρες την εβδομάδα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι:

Με την αύξηση του ωραρίου, θα χάσουμε τη δουλειά μας 10.000 περίπου συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, που εργαζόμαστε συνεχώς για πολλά χρόνια και προσφέρουμε σημαντικές υπηρεσίες απ’ άκρο σ’ άκρο της Ελλάδας, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες και στηρίζοντας το Ελληνικό δημόσιο σχολείο. Σε συνδυασμό και με το κύμα των νέων συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων, χιλιάδες μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα χαρακτηριστούμε πλεονάζοντες και θα υποχρεωθούμε να μετακινηθούμε σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια μας και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο της επιβίωσης ή της απόλυσης. Επιπλέον με μια βιομηχανία πειθαρχικών συμβουλίων που θα τεθεί σε εφαρμογή από το Υπουργείο, οι εκπαιδευτικοί θα τίθενται σε αυτοδίκαιη αργία και θα βιώνουμε το φάσμα της απόλυσης με μια απλή κακόβουλη καταγγελία. 

Είναι φανερό ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης οδηγούν το δημόσιο σχολείο σε συνεχή υποβάθμιση, ανοίγοντας το δρόμο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, κάτι που μόνο λίγα βαλάντια θα μπορούν να αντέξουν. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολείο είναι και δικά σου προβλήματα και είναι τόσο σημαντικά όσο και το μέλλον του παιδιού σου.

Σε χρειαζόμαστε στο πλάι μας, συμπαραστάτη μας στον αγώνα μας για τη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Η μόρφωση της νέας γενιάς, είναι καθήκον κάθε γονιού, κάθε ευσυνείδητου εκπαιδευτικού, κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Είναι καθήκον ΟΛΩΝ μας! 

Με αίσθημα ευθύνης

Οι λειτουργοί  της δημόσιας εκπαίδευσης  Ν. Ευβοίας

ΠΗΓΗ: alfavita