Πρότασή για συγκρότηση αγωνιστικού προγραμματικού Προεδρείου του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις Δ.Ε.

Αθήνα, 08/07/2013

ΠΡΟΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ - ΠΛΑΙΣΙΟ

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του 16^ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ, βρισκόμαστε μπροστά στη συγκρότηση του Προεδρείου του ΔΣ της ΟΛΜΕ που γίνεται σε μια περίοδο ραγδαίων εξελίξεων σε βάρος των εργαζομένων. Η πρότασή μας για τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού προγραμματικού Προεδρείου του ΔΣ της ΟΛΜΕ βασίζεται στις παρακάτω εκτιμήσεις:

1.      Θέλουμε εργατικά σωματεία που να υπερασπίζονται τα άμεσα (αντίσταση στη χειροτέρευση και βελτίωση της θέσης) και τα μακροπρόθεσμα (κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων) συμφέροντα των εργαζόμενων. Αυτό μπορεί να γίνει με πάλη ενάντια σε κυβερνήσεις, εργοδοτικές ενώσεις και όλους όσους υπερασπίζονται και υπηρετούν το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Με λίγα λόγια, έχουμε ανάγκη από σωματεία με ταξικό-αγωνιστικό προσανατολισμό και όχι κυβερνητικό-εργοδοτικό-γραφειοκρατικό. Επομένως, και τα όργανα των σωματείων αυτών και η λειτουργία τους είναι ανάγκη να υπηρετούν αυτόν τον προσανατολισμό.

2.      Τι σημαίνει αυτό στη σημερινή συγκυρία της επίθεσης; Δεν μπορούμε να πάμε όπως παλιά, να διαχειριστούμε την επίθεση και τις συνέπειές της. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την πρωτόγνωρη κατάσταση που βρισκόμαστε, τον αντίπαλο και το μέγεθος της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών κι όλων των εργαζόμενων. Γι’ αυτό απαιτείται επειγόντως η δημιουργία ενός μαζικού, ισχυρού, ταξικού, αποτελεσματικού εργατικού μετώπου αντίστασης, ρήξης και ανατροπής της πολιτικής φτωχοποίησης της πλειοψηφίας της κοινωνίας και έντασης της εκμετάλλευσης που προωθείται από κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση τίθεται ως προτεραιότητα η ενότητα των εργαζομένων γύρω από ένα ικανό πλαίσιο, με αντίστοιχες μορφές πάλης και με οργάνωση κινήματος που να προωθεί αυτόν το στόχο.

3.      Τι έχουμε μπροστά μας άμεσα για την παιδεία και τον κλάδο των εκπαιδευτικών;

α) Απολύσεις, διαθεσιμότητες, μετατάξεις εκπαιδευτικών που σύμφωνα με τις ανακοινώσεις για τη συμφωνία με την τρόικα αφορούν 5.000 εκπαιδευτικούς που θα μεταταχθούν από τη Β’ βάθμια στην Α’ βάθμια εκπαίδευση, 2.500 σε διαθεσιμότητα, καθώς και 2.000 υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας σε διαθεσιμότητα.

β) Κλείσιμο-συγχωνεύσεις σχολείων, αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα.

γ) Αύξηση του ωραρίου εργασίας.

δ) Αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.

ε) Συρρίκνωση των δαπανών για την παιδεία.

στ) Υποβάθμιση της δημόσιας - δωρεάν παιδείας με ένταση των ταξικών φραγμών και άλλος προσανατολισμός για μια εκπαίδευση για τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς, του κεφάλαιου και των κατευθύνσεων Ε.Ε., ΔΝΤ, ΟΟΣΑ.

4. Τι καθήκοντα βάζει αυτή η κατάσταση στην ΟΛΜΕ; Απαιτείται εγρήγορση και ένα μαχητικό - μαζικό κίνημα ικανό να ματαιώσει και να ανατρέψει τα σχέδια κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και να ανοίξει το δρόμο μαζί με τους άλλους κλάδους εργαζόμενων για τη ρήξη και την ανατροπή.

5.      Τι σημαίνει αυτό για τις ταξικές δυνάμεις στην εκπαίδευση; Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές που μιλούν στο όνομα των εργατικών συμφερόντων και της αριστεράς έχουν υποχρέωση να συμβάλλουν στην κοινή δράση για την ενίσχυση αυτής της προτεραιότητας που είναι απαραίτητη. Η συζήτηση και οι δράσεις για ένα κοινό αγωνιστικό βηματισμό πρέπει να ανταποκρίνονται στις αγωνίες και τους αγώνες των ανθρώπων και να μην αποτελούν απλά πλειοδοσία στα λόγια. Εκτιμούμε ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα γιατί υπάρχουν δυνάμεις και αγωνιστές με σοβαρές μεν ιδεολογικές - πολιτικές διαφωνίες μεταξύ τους, που μπορούν, όμως, να συμβάλουν στη συγκρότηση ενός ενωτικού εργατικού ρεύματος οργάνωσης και δράσης για την ανατροπή της πολιτικής που επιβάλλουν κυβέρνηση-κεφάλαιο-ΕΕ και ιμπεριαλισμός. Ο ταξικός προσανατολισμός για μας δεν προκύπτει «κατά δήλωση», αλλά κρίνεται στην πράξη. Εκεί δοκιμάζονται και οι διαφορετικές απόψεις, προσεγγίσεις, επιλογές των πολιτικών δυνάμεων, επικυρώνονται ή ακυρώνονται, ενισχύοντας ή αδυνατίζοντας την πλευρά των εργαζομένων στην αναμέτρησή της με την αστική πολιτική.

6.      Τι σημαίνει αυτό; Αναζητούμε σαφείς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την αναγκαία δράση. Αυτήν τη λογική προβάλαμε και ακολουθήσαμε και στις αποφάσεις του Συνεδρίου. Γενικόλογες διακηρύξεις δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα.

Τα πεδία μιας κοινής δέσμευσης είναι τα παρακάτω:

α) Πολιτικό περιεχόμενο και στόχοι πάλης. Η προστασία της δουλειάς, του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και της ίδιας της εκπαίδευσης δεν μπορεί να υπάρξει μες στο πλαίσιο των μνημονίων της τρόικας, της αναγνώρισης και πληρωμής του ιμπεριαλιστικού χρέους, της συμμόρφωσης με το πλαίσιο της ευρωζώνης και την «προκρούστεια κλίνη» της ΕΕ. Το εκπαιδευτικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα πρέπει να αναπτύξει έναν προσανατολισμό που θα απαιτεί εδώ και τώρα τη μονομερή ακύρωση των δανειακών συμβάσεων υποταγής στους δανειστές, των σχετικών μνημονίων και νόμων, την ανατροπή οποιασδήποτε κυβέρνησης αποδέχεται να ασκεί πολιτική στα πλαίσιά τους, μαζί με την αποχώρηση από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Η υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων, του δικαιώματος του λαού μας να αποφασίζει για την τύχη του, πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτοι στόχοι πάλης όταν βρισκόμαστε σε καθεστώς «κοινοβουλευτικής δικτατορίας» των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και της πολιτικής επιστράτευσης. Αυτή είναι η αναγκαία βάση πάλης για μια άλλη εκπαίδευση, για μια άλλη κοινωνία, ενάντια στις απολύσεις, στη μισθολογική και εργασιακή καταβύθιση, στην παιδεία της αγοράς, στην αξιολόγηση, στη διάλυση του δημόσιου σχολείου και κάθε δημόσιου - κοινωνικού αγαθού.

β) Μορφές δράσης και πάλης. Πρέπει να αντιστοιχούν στο ύψος της επίθεσης με συγκεκριμένο σχέδιο και προοπτική. Να απαντούν άμεσα στους κυβερνητικούς αιφνιδιασμούς. Να σηματοδοτούν έναν ανυποχώρητο αγώνα. Να συνομιλούν με όλη την κοινωνία. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινούνται οι αποφάσεις για μαχητικά συλλαλητήρια, καταλήψεις και απεργία διαρκείας το Σεπτέμβρη, για συντονισμό με γονείς, μαθητές, με τους υπόλοιπους κλάδους του Δημοσίου και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στη λογική της υπεράσπισης όλων των κοινωνικών αγαθών και του γενικού παλλαϊκού ξεσηκωμού.

γ) Οργάνωση των σωματείων για την ταξική ανασυγκρότησή τους και το συντονισμό τους. Για να περάσει ο αγώνας στα χέρια των εκπαιδευτικών, ο πρώτος λόγος πρέπει να είναι στις Γενικές Συνελεύσεις και στις ΕΛΜΕ. Η δράση του ΔΣ και της ΓΣ Προέδρων οφείλει να υπηρετήσει αυτήν την προτεραιότητα κι όχι το ανάποδο. Αυτό σημαίνει αναζωογόνηση της λειτουργίας των πρωτοβάθμιων σωματείων με μορφές ενεργοποίησης των εκπαιδευτικών και οργάνωση της επαφής τους με τους μαθητές, τους γονείς και την κοινωνία. Σημαίνει ουσιαστικές, μαζικές επιτροπές αγώνα, επιτροπές παιδείας με δασκάλους, μαθητές, γονείς, τοπική κοινωνία. Οριζόντιο συντονισμό με πρωτοβάθμια σωματεία δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα. Όλα αυτά ενισχύουν ένα ΔΣ που αντιλαμβάνεται πρωταρχικά τη συμβολή του στις δεσμεύσεις της αναγκαίας δράσης που διατυπώσαμε παραπάνω και επιδιώκει τη συνειδητοποίηση και ενεργοποίηση του κλάδου γι’ αυτό. Βάση όλων αυτών πρέπει να είναι οι συχνές ΓΣ, τις οποίες πρέπει να ενισχύει και το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, αν η πλειοψηφία του ΔΣ δεν έχει καταλήξει σε πρόταση προς τις Γενικές Συνελεύσεις, να τίθενται σε αυτές όλες οι προτάσεις προς ψήφιση κι όχι αυτό να αποτελεί άλλοθι μη κήρυξης και περιθωριοποίησής τους. Η ΓΣ Προέδρων οφείλει να αποφασίζει με βάση τις ΓΣ των ΕΛΜΕ. Τέρμα στη νόθευση της ψήφου των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, μέσω των Πρόεδρων. Οι αποφάσεις των ΓΣ να μεταφέρονται, πέρα από τον αντιπρόσωπο του ΔΣ, και από δεσμευμένους αντιπροσώπους που θα έχουν εκλεγεί από τη ΓΣ. Είμαστε σε διαρκές συνέδριο αγώνα.

7. Είναι φανερό ότι δεν προτείνουμε ένα πρόγραμμα στόχων πάλης και ένα πλαίσιο που απηχεί τις «δικές» μας θέσεις, και ούτε καλούμε να συμφωνηθούν αυτές και να υιοθετηθούν οι απόψεις μας για την πολιτική κατάσταση και την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος. Προτείνουμε:

α. Στόχους που έχουν κατακτηθεί από το εκπαιδευτικό κίνημα.

β. Τα αναγκαία κριτήρια για να τοποθετηθούνε όλοι από τη μεριά των εργαζόμενων απέναντι στην αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση και τους φορείς που την προωθούν.

γ. Αγωνιστικό πρόγραμμα αναγκαίο για την απόκρουση και την ανατροπή της επίθεσης.

8. Σε αυτήν τη βάση προτείνουμε συγκρότηση προεδρείου που να αντιστοιχεί σε πλειοψηφία στήριξης ενός αγωνιστικού πολιτικού σχεδίου δράσης στο ΔΣ της ΟΛΜΕ. Αυτή η πρόταση παίρνει υπόψη της ότι υπάρχουν δυνάμεις που έχουν αυτήν την πλειοψηφία στο ΔΣ και άρα μπορούν να εγγυηθούν ότι η δέσμευσή τους θα εξασφαλίζει και αντίστοιχες αποφάσεις του ΔΣ τις οποίες θα στηρίζουν και θα τις προωθούν ώστε να μη μένουν κενό γράμμα.

9.      Η δέσμευση σε ένα τέτοιο προεδρείο είναι προωθητική για τις διαδικασίες του κινήματος και τις αποφάσεις του Συνεδρίου. Δεν πρόκειται για πρόταση που παραβλέπει τις υπαρκτές μεγάλες διαφορές, ούτε υποτιμά τα εγγενή προβλήματα ενός γραφειοκρατικού συνδικαλιστικού κινήματος, υποταγμένου στην αστική πολιτική, όμηρου της κυβερνητικής πολιτικής και αιχμάλωτου της στενής κομματικής λογικής. Βήματα, όμως, στην κατεύθυνση της ενωτικής αγωνιστικής συμπόρευσης θα έδιναν αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους και θα αποτελούσαν, ταυτόχρονα, γενναία προωθητική κριτική και αυτοκριτική όλων των δυνάμεων που μιλούν στο όνομα της υπεράσπισης των εργαζομένων.

10. Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι, εκτός των πολιτικών διαφορών, υπάρχουν και ζητήματα που αφορούν την τακτική και τη στάση των δυνάμεων στις οποίες απευθύνουμε την πρότασή μας και έχουν να κάνουν με την αξιοπιστία των εγγυήσεων για την εφαρμογή των δεσμεύσεων της προγραμματικής συμφωνίας. Είναι πρόσφατη η εμπειρία μας από τη στάση τους που οδήγησε στη μη πραγματοποίηση της ψηφισμένης απεργίας, είτε με τακτικισμούς είτε με την εναντίωση από την αρχή στην προκήρυξη της απεργίας ως δήθεν τυχοδιωκτική. Ελπίζουμε ότι μπροστά στις ανάγκες των εργαζομένων τέτοια φαινόμενα δε θα επαναληφθούν. Με τη δράση και την παρουσία μας θα επιμένουμε και θα συμβάλλουμε σε αυτό. Αν, ωστόσο, έχουμε νέες καιροσκοπικές συνεργασίες με δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού ή μη υλοποίηση των αγωνιστικών αποφάσεων ή φαινόμενα αντιδημοκρατικής λειτουργίας, σε κάθε τέτοια περίπτωση δε θα καλύψουμε με τη συμμετοχή και τη στήριξή μας τη λειτουργία ενός τέτοιου προεδρείου. Η συμμετοχή μας στο προεδρείο δεν είναι αυτοσκοπός ούτε μπορεί να αποτελεί άλλοθι για προσανατολισμό που δε θα υπηρετεί τους μαχητικούς αγώνες ρήξης και ανατροπής.

11. Ταυτόχρονα με την κατάθεση της πρότασής μας, τοποθετούμαστε και για το σύνολο των άλλων πολιτικών προτάσεων και λογικών.

α)         Θεωρούμε ότι δεν απαντά στις σημερινές ανάγκες της επίθεσης και του κινήματος ένα πλαίσιο πολιτικών στόχων που δεν αγγίζουν τους ενόχους της επίθεσης και δεν μπορούν να εκβιάσουν μαζικά κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, όπως η απόφαση που πάρθηκε στην αρχή των ψηφοφοριών από ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ για το πολιτικό πλαίσιο, πριν την αποχώρηση των δύο τελευταίων. Σε εποχή κανιβαλικής καπιταλιστικής επίθεσης και εξανδραποδισμού των δικαιωμάτων μας από την ΕΕ, αποτελεί ιδεοληψία η πολιτική αφωνία και, πολύ περισσότερο, η εμμονή σε παρωχημένες δογματικές πολιτικές υπεράσπισης της «ευρωπαϊκής» προοπτικής.

β)         Από την άλλη, η  αναντιστοιχία λόγων και έργων, οι διακηρύξεις χωρίς πράξη, ευτελίζουν και γελοιοποιούν το όποιο πολιτικό περιεχόμενο. Με αυτήν την έννοια, μορφές πάλης που δεν είναι αντίστοιχες με την επίθεση και τη σύγκρουση που είναι μπροστά μας, δεν αποτελούν μισό βήμα μπροστά, αλλά πολλά βήματα πίσω. Και αυτό έχει χαρακτηρίσει και την ΟΛΜΕ.

γ)         Πρέπει να υπερβούμε προωθητικά εκείνη τη μορφή οργάνωσης κινήματος που δεν μπορεί να κινητοποιήσει μαζικά κι αποφασιστικά. Οι ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ διασπούν τους αγώνες, φροντίζουν να μη συμπίπτουν και να μη συντονίζονται, δεν ανταποκρίνονται στα καλέσματα των αγωνιζομένων κλάδων αλλά τα υπονομεύουν. Μετατρέπουν την οργή σε άσφαιρη διαμαρτυρία, σε εξασφάλιση συνδικαλιστικής αναπαραγωγής και κοινοβουλευτικής εξαργύρωσης. Υποτάσσουν το περιεχόμενο στις ανάγκες της μνημονιακής πλευράς (ανταγωνιστικότητα, «ανάπτυξη» κλπ) και των επιλογών της. Δεν μπορούν και δε θέλουν να οργανώσουν την πάλη για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών.

12.  Δεν έχουν θέση, λοιπόν, στο Προεδρείο του ΔΣ της ΟΛΜΕ οι δυνάμεις ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ που προωθούν, προπαγανδίζουν και αναπαράγουν την κυρίαρχη πολιτική και τον κυβερνητικό - κρατικό συνδικαλισμό.

13.  Δε συμφωνούμε με  προτάσεις για δήθεν «αντιπροσωπευτικό» ή «αναλογικό» προεδρείο γιατί αυτή η επιλογή στο επίπεδο του ΔΣ της ΟΛΜΕ «μπάζει από το παράθυρο» και αφήνει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε φιλοκυβερνητικές δυνάμεις που δεν δεσμεύονται από την προοπτική αγώνων στον κλάδο, επιτρέποντάς τους να αποτελούν ρυθμιστές στη λειτουργία της Ομοσπονδίας. Είναι ενδεικτική η απόφαση των ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ να αποχωρήσουν από το Συνέδριο της ΟΛΜΕ  στη διαδικασία της ψήφισης αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Η πρόταση αυτή, τελικά, νομιμοποιεί και συγκαλύπτει το συμβιβασμό και την υποταγή στις κυβερνητικές μνημονιακές παρατάξεις, τους απολογητές των απολύσεων, της λιτότητας, της τρομοκρατίας, της ευρωδουλείας.

14.  Η πρόταση για «αριστερό» προεδρείο, στη βάση γενικόλογων διακηρύξεων, δε μας βρίσκει σύμφωνους, γιατί υποβαθμίζει τα κριτήρια της ουσίας του προγράμματος στόχων πάλης και μεταθέτει το κέντρο της συζήτησης από το πεδίο του συνδικαλιστικού κινήματος έκφρασης των αναγκών, της αγωνίας και του αγώνα του κόσμου της δουλειάς, σε μια καρικατούρα πολιτικών διεργασιών και στη συνταύτιση με επιλογές πολιτικών δυνάμεων που έχουν το βλέμμα στην κοινοβουλευτική πρακτική και την κυβερνητική διαχείριση.

Η αλλαγή έγινε. Ο κλάδος έστειλε όλες τις εκδοχές της συνδικαλιστικής αριστεράς ενισχυμένες στο ΔΣ της ΟΛΜΕ. Οι αντιπρόσωποι του κλάδου πήρανε αγωνιστικές αποφάσεις στο 16^ο Συνέδριο. Ας ανταποκριθούμε όλοι με ευθύνη στην υλοποίησή τους. Την παραπάνω πρότασή μας για αγωνιστικό προγραμματικό Προεδρείο την απευθύνουμε ανοιχτά προς όλους τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους και τους καλούμε να είναι παρόντες στους αγώνες που έρχονται για την απόκρουση και την ανατροπή των πολιτικών κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ